ΓΕΝΕΑΛΟΓΙΚΑ ΔΕΝΤΡΑ
ΠΡΟΣΩΠΑ Αλησμόνητοι χωριανοί Αυτοί που τίμησαν τη Λάστρο
|
(Περιμένουμε να μας στείλετε παρόμοια κείμενα)
|
ΟΙ ΡΙΖΕΣ ΜΑΣ
Την ιστορία αυτή μου τη διηγήθηκε στη Λάστρο το Πάσχα του 1973 ο θείος μου Κωστής Φραγκούλης
(«Ανταίος»), γνωστός λογοτέχνης, με βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών, που γεννήθηκε στη Λάστρο (7 Νοεμβρίου 1905) και ζούσε στο Ηράκλειο μέχρι που αιωνόβιος έφυγε στις 11 Φεβρουαρίου 2005. Διατηρούσε το τυπογραφείο, που κληρονόμησαν
τα παιδιά του. Γοητευμένος από την αφήγηση του θείου, κράτησα λεπτομερείς σημειώσεις, που κάθομαι,
ύστερα από τόσα χρόνια να τις περάσω στον υπολογιστή και να τις βγάλω στο διαδίκτυο.
Είναι η ιστορία της γενιάς μας:
Στις 7. Μαρτίου του 961 μ.Χ. ο αυτοκράτορας Νικηφόρος Φωκάς επεκτείνει και στη Κρήτη την Βυζαντινή κυριαρχία με την άλωση του Χάνδακα (Ηράκλειο). Την εποχή εκείνη «ευγενής τις Καλόμενος ονομαζόμενος» (κατ΄ άλλους «Καλούμενος») ήρθε από το Βυζάντιο, στο γενικότερο σχέδιο του Φωκά για εκβυζαντινοποίηση των επαρχιών και εγκαταστάθηκε στο Αμάρι Ρεθύμνου. Παντρεύτηκε μια κοπελιά του νησιού και έκανε τους Καλομενοπουλαίους, τεράστιο σόι, χιλιάδες ρίζες που χάνονται και μπλιό δεν τις βρίσκω...! Πρόσφατες έρευνες του Νίκου Πετράκη έφεραν στο φως νέα δεδομένα: Το 1785 γεννήθηκε στο Νεύς Αμάρι του Ρεθύμνου ο παπα-Μανώλης Καλομενόπουλος, γιός του Γιώργη (;), ο οποίος σπούδασε στην Ιερατική Σχολή της Κωνσταντινούπολης και επέστρεψε σαν ιερέας στον τόπο καταγωγής του. Ήταν μέλος της Φιλικής Εταιρείας και ηγήθηκε της ένοπλης αντίστασης του χωριού του στην επανάσταση του 1821. Σκοπός ήταν να καταλάβουν την Φορτέτσα του Ρεθύμνου, για να γίνει το κέντρο της επανάστασης. Εκεί σκοτώθηκε το 1822. Λένε πως είχε 11 γιους και πως σχεδίαζαν οι τούρκοι να τους σφάξουν, γιατί έντεκα γιοι είναι 11 τουφέκια, ολόκληρη διμοιρία.. ’Αγριες εποχές..! Από επανάσταση σε επανάσταση και από σφαγή σε σφαγή..! Ο παπα-Μανώλης, είχε μόνο φίλους, ακόμα και τους εχθρούς του. Κάποιος τούρκος μπέης, λοιπόν, (ή μουφτής) του προδίδει το μυστικό. «-Ξύπνα, παπά, τα παιδιά και διώξε τα να γλιτώσουνε, γιατί οι δικοί μου... το και το..» Ευχαρίστησε ο παπα-Μανώλης τον τούρκο, ξυπνάει τα παιδιά του, τους εξηγεί τη κατάσταση, τους δίνει από ένα κομμάτι ψωμί κι ένα φλασκί νερό και τους έστειλε μακριά για να γλιτώσουν με τη ευλογία του Θεού και τη δικιά του. Κάποιος απ΄ αυτούς, ο Παύλος, πήγε στις Λιθίνες. Ήτανε ο παππούς του υποστράτηγου Νικόστρατου Καλομενόπουλου.... Ένας άλλος, ο Γιώργος Καλομενόπουλος, ήρθε και εγκαταστάθηκε στη Λάστρο της Σητείας, έναν πανάρχαιο μινωικό οικισμό, με επίνειο το Μόχλος. Λένε, πως εκείνος ο προπάππος «ήτονε τερζής», (=ράφτης, στα τούρκικα), ένας γέροντας σοφός, παροιμιώδης για τη σοφία του και τα μετρημένα του λόγια. Όταν οι χωριανοί είχαν διαφορές έπήγαιναν στον «Γιώργο τον τερτζή» να τους τις λύσει.... Είχε ΠΕΝΤΕ γιους: τον Βασίλη, τον Στυλιανό, τον Παυλή, τον Μανώλη και τον Μιχάλη. Όλοι αυτοί είχαν το επίσημο επίθετο Καλομενόπουλος ή του τερτζή, οπότε σιγά-σιγά «το μικρό του τερζή», δηλαδή το «τερζάκι», θα αντικαταστήσει το επίσημο επίθετο. Ο Βασίλης ήταν άκληρος. Ο Στυλιανός ήταν περίφημος ποιητής-ριμαδόρος. Φαίνεται πως έκανε δυο γάμους. Από τον ένα γεννήθηκε η μητέρα του γιατρού του Σαριδάκη. Από τον άλλον, με την Χαρίκλεια Μαυροματάκη γεννήθηκαν:
Ο Παυλής ήταν ο πατέρας του Γιώργου Τερζάκη, του επονομαζόμενου «Σκόμπυ». Ο «Σκόμπυ» υπήρξε άνθρωπος δραστήριος, που θέλησε κάποτε να αξιοποιήσει τα νερά της Μαλάβρας, για να ποτίσει τον κάμπο της Ιεράπετρας... Μεγάλη ιστορία...! Κάποτε πρέπει να αναφερθούμε σ΄ αυτόν αναλυτικά... Είχε ακόμη δυό κόρες, τη Μαρία και τη Καλλιόπη. Ο Μανώλης Τερζάκης, ο τζουρνάς, ο προτελευταίος, ήταν ο προπάππος μας και θα αναφερθούμε ιδιαίτερα σ΄ αυτόν. Ο Μιχάλης Καλομενόπουλος ήταν θαυμάσιος λυράρης. Παιδιά του ήταν:
Ο ΠΑΠΠΟΥΣ Ο ΜΑΝOΛΗΣ ΤΕΡΖΑΚΗΣ
|
Η Δέσποινα (Πιπίνα, σύζυγος Ευαγγέλου Φραγκούλη)
Γρηγόρης
Γιώργος Κυπριωτάκης
Κώστας....
(σύζυγος Ξενοφ. Βασιλακόπουλος
Φοίβη
Στείλτε μου συμπληρώματα και διορθώσεις (Ζάχος Τερζάκης)
info@lastros.net